Sonet 141: Oczyma Kocha膰 Nie Mog臋 Ci臋 Bardzo
Oczyma kocha膰 nie mog臋 Ci臋 bardzo,
Bo b艂臋d贸w tysi膮c widz膮 w Tobie snadnie;
Lecz serce kocha to, czym oczy gardz膮,
I wbrew wzrokowi w sza艂 mi艂y popadnie.
S艂uchu nie pie艣ci g艂osu Twego brzmienie,
Nie pragnie dotyk, do swywoli sk艂onny,
Albo zmys艂 smaku, albo powonienie,
Za偶ywa膰 z Tob膮 rozkoszy zbyt p艂onnej.
艢wiadectwo zmys艂贸w, klepek kt贸rem ceni艂,
Z ob艂臋dnej s艂u偶by serca nie wyzwala;
I nierz膮d m臋偶a podobie艅stwo zmieni艂,
W dumy Twej raba, w n臋dznego wasala.
W niedoli mojej jednym si臋 pociesz臋:
I偶 b贸lem karze ta, dla kt贸rej grzesz臋.